حمل و نقل بین المللی به معنای جابه‌جایی مسافران یا کالاها بین دو کشور است. این کشورها می‌توانند از طریق مرزهای زمینی، دریایی یا هوایی با یکدیگر ارتباط داشته باشند. جابه‌جایی و توزیع، نقش کلیدی در تقویت تجارت بین‌المللی ایفا می‌کنند. شرکت‌ها باید شیوه مناسب حمل و نقل را انتخاب کنند تا اطمینان حاصل شود که بسته‌هایشان به صورت بهینه و مقرون به صرفه منتقل می‌شوند. عوامل متعددی بر انتخاب شرکت‌ها در خصوص نوع حمل و نقل مؤثر هستند. این عوامل شامل نیازهای تجاری، مقصد نهایی و نوع کالا می‌شوند.
چهار روش اصلی برای واردات و صادرات در حمل و نقل بین المللی عبارتند از: حمل و نقل جاده‌ای، دریایی، ریلی و هوایی. در گام نخست، شرکت‌ها باید به طور کامل جوانب پروژه خود را ارزیابی کرده و از جزئیات مربوط به کالاهایی که قرار است توزیع شوند، نظیر اندازه، وزن و نوع آنها، آگاه باشند. برای نمونه، در جابه‌جایی مواد غذایی یا میوه، سرعت از اهمیت بالایی برخوردار است و انتخاب سریع‌ترین و کوتاه‌ترین مسیر ضروری است. هزینه ارسال نیز یکی از عوامل اساسی است که به توافق میان طرفین معامله بستگی دارد. علاوه بر این، عواملی نظیر مقصد، قوانین کشورها، ارزش کالاها و خطرات حمل و نقل باید در نظر گرفته شوند.
بنابراین، فردی که قصد دارد از طریق حمل و نقل بین‌المللی فعالیت تجاری داشته باشد، باید به دقت معیارهایی نظیر کیفیت، هزینه، زمان و شرایط را بررسی کند تا بهترین گزینه را برگزیند. اکنون لازم است فرآیندها و مزایای هر یک از روش‌های حمل و نقل بین‌المللی را تحلیل کنیم.
این قوانین ستون اصلی هر سیستم تجاری ملی هستند و به تنظیم واردات و صادرات کمک می‌کنند. شامل مواردی همچون نرخ تعرفه گمرکی، فهرست کالاهای ممنوعه، و رویه‌های بازرسی هستند. قوانین گمرکی ممکن است برای کشورها متفاوت باشد، اما اغلب بر اساس اصول سازمان تجارت جهانی (WTO) تنظیم می‌شوند. این قوانین به تسهیل تجارت، جلوگیری از قاچاق، و حمایت از صنایع داخلی کمک می‌کنند.
اینکوترمز به تجار و حمل‌کنندگان کمک می‌کند تا مسئولیت‌ها، هزینه‌ها، و خطرات را در قراردادهای بین‌المللی شفاف‌تر کنند. مثلاً اصطلاح “FOB” (تحویل روی عرشه کشتی) مشخص می‌کند که فروشنده کالا را تا عرشه کشتی تحویل داده و هزینه‌های بعد از آن بر عهده خریدار است. نسخه 2020 اینکوترمز شامل 11 اصطلاح به‌روزرسانی‌شده است که به‌طور گسترده در معاملات بین‌المللی استفاده می‌شود.
کنوانسیون TIR یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های حمل‌ونقل جاده‌ای است که در سال 1975 توسط کمیسیون اقتصادی سازمان ملل (UNECE) ایجاد شد. این سیستم امکان حمل کالا بین کشورهای عضو را بدون نیاز به بررسی کامل مرزی فراهم می‌کند. کانتینرها و کامیون‌های تحت سیستم TIR مهر و موم شده و تنها در مبدأ و مقصد بررسی می‌شوند، مگر در موارد مشکوک.
کنوانسیون CMR روابط تجاری و حقوقی حمل‌کننده، فرستنده و گیرنده کالا را در حمل‌ونقل جاده‌ای تعریف می‌کند. این کنوانسیون شامل مواردی همچون حقوق و تعهدات طرفین، محدودیت مسئولیت حمل‌کننده، و نحوه رسیدگی به خسارات ناشی از تأخیر یا مفقودی است. سند اصلی این کنوانسیون بارنامه CMR است.
این کنوانسیون استانداردهای ایمنی حمل‌ونقل جاده‌ای کالاهای خطرناک را تعریف می‌کند و شامل بسته‌بندی، برچسب‌گذاری، و آموزش‌های ایمنی است. کالاهای خطرناک به 9 طبقه تقسیم شده‌اند (مانند مواد منفجره، گازها، مواد سمی) و هر طبقه شرایط حمل خاصی دارد.
این موافقتنامه به کشورهای عضو اکو (مانند ایران، ترکیه، پاکستان و افغانستان) اجازه می‌دهد تا حمل‌ونقل کالاهای تجاری خود را با حداقل محدودیت‌ها انجام دهند. هدف این توافق، توسعه تجارت منطقه‌ای و کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل است.
قانون هارتر که در سال 1893 در ایالات متحده به تصویب رسید، با هدف حمایت از صاحبان کالا و مقابله با سوءاستفاده‌های خطوط کشتیرانی طراحی شده است. این قانون به‌ویژه بر الزام کشتی‌ها به ارائه کشتی‌های سالم و قابلیت دریانوردی تأکید دارد.
این کنوانسیون در سال 1924 برای استانداردسازی مسئولیت‌های حقوقی حمل‌کنندگان دریایی ایجاد شد. مواردی مانند حداکثر مسئولیت حمل‌کننده در برابر خسارات و شرایط معافیت در این کنوانسیون مشخص شده‌اند.
این کنوانسیون در سال 1968 به عنوان اصلاحیه کنوانسیون لاهه تصویب شد. تغییرات آن بیشتر شامل افزایش محدودیت‌های مسئولیت و بهبود شرایط حمل کانتینری بود.
ترکیب کنوانسیون لاهه و اصلاحات ویزبی است. این کنوانسیون قوانین مدرنی را برای حمل کانتینرها از طریق دریا فراهم می‌کند و به مسائلی مانند مسئولیت خسارات کانتینرها می‌پردازد.
این کنوانسیون در سال 1978 تصویب شد و شرایط کنوانسیون لاهه-ویزبی را اصلاح کرد. تأکید اصلی آن بر تعادل بیشتر بین حقوق صاحبان کالا و خطوط حمل‌ونقل دریایی است.
این کنوانسیون برای مدیریت خسارات مشترک طراحی شده است. در شرایط اضطراری، اگر کاپیتان کشتی تصمیم بگیرد برخی از کالاها را برای حفظ جان کشتی و خدمه به دریا بریزد، هزینه‌ها به نسبت ارزش کالا بین صاحبان کالا تقسیم می‌شود.
این کنوانسیون که در سال 1944 امضا شد، اصول حاکمیت کشورها بر فضای هوایی خود را تعریف کرده و چارچوبی برای همکاری بین‌المللی در هوانوردی ارائه می‌دهد.
این کنوانسیون در سال 1929 تصویب شد و قوانین حمل‌ونقل هوایی را برای استانداردسازی قراردادها و مسئولیت‌های خطوط هوایی تعیین کرد.
این پروتکل‌ها اصلاحات کنوانسیون ورشو هستند و به موضوعاتی مانند حمل کالا توسط اشخاص ثالث (مانند اجاره‌دهندگان هواپیما) پرداخته‌اند.
این کنوانسیون رفتارهای غیرقانونی در هواپیماها، مانند اقدامات خشونت‌آمیز یا تهدیدکننده، را پوشش می‌دهد و به کشورها اجازه می‌دهد تا به این موارد رسیدگی کنند.
این کنوانسیون به جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما (هواپیماربایی) اختصاص دارد و راهکارهایی برای مقابله با آن ارائه می‌دهد.
این کنوانسیون در سال 1971 تصویب شد و بر جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هوانوردی متمرکز است، مانند تخریب عمدی هواپیما یا فرودگاه.
این معاهده قوانین جامع برای حمل کالا با راه‌آهن را ارائه می‌دهد و شامل شرایط مسئولیت شرکت‌های ریلی و نحوه تنظیم قراردادها است.
این معاهده قوانین مشابه CIM را برای حمل‌ونقل مسافر و توشه با قطار تعیین کرده است.
این معاهده ، نسخه به‌روزرسانی‌شده CIM و CIV است که با هدف هماهنگی بهتر و تسهیل حمل‌ونقل ریلی در اروپا و سایر نقاط جهان طراحی شده است.
این کنوانسیون مربوط به حمل و نقل کالای خطرناک به ویژه در حوزه هوایی می باشد. که شرایط ویژه ای همجون بسته بندی بار ،علامت گذاری و مستند سازی کالا های خطرناک تعیین شده است که تمامی کشور های عضو موظف به رعایت آن هستند.
در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر با همکاران ما در ارتباط باشید.
شرکت‌های معتبر حمل و نقل بین‌المللی طیف گسترده‌ای از خدمات مرتبط با جابه‌جایی کالاها و محموله‌ها را در سطح جهانی در اختیار مشتریان قرار می‌دهند. این خدمات ممکن است شامل موارد زیر شود:
حمل و نقل هوایی: انجام جابه‌جایی کالاها از طریق هواپیماها، شامل فرآیندهایی مانند بارگیری، انتقال و تخلیه در فرودگاه‌های مبدأ و مقصد، نظارت و پیگیری محموله‌ها، آماده‌سازی بسته‌بندی و برچسب‌گذاری، ترخیص گمرکی و تحویل نهایی به مشتری.
حمل و نقل دریایی: مدیریت انتقال کالاها از طریق کشتی‌ها و شناورها، شامل جابه‌جایی کانتینری، حمل محموله‌های بزرگ و سنگین، سازماندهی ترمینال‌ها و بنادر، عملیات بارگیری و تخلیه، ارائه خدمات بیمه‌ای مرتبط با دریانوردی و امور مربوط به ترخیص گمرکی.
حمل و نقل زمینی: جابه‌جایی کالاها از طریق وسایل نقلیه زمینی مانند کامیون‌ها و قطارها، شامل انتقال مرزی، حمل داخلی در کشورهای مقصد، انجام امور ترخیص گمرکی و ارائه تسهیلات لجستیکی.
حمل و نقل ترکیبی: استفاده از روش‌های متنوع مانند ترکیب حمل و نقل هوایی و زمینی، دریایی و زمینی و غیره، برای انتقال مؤثر کالاها از نقطه مبدأ به مقصد.
خدمات گمرکی: رسیدگی به امور گمرکی از جمله انجام تشریفات ترخیص، آماده‌سازی اسناد گمرکی، دریافت مجوزها و گواهی‌های موردنیاز، ارائه مشاوره در خصوص قوانین گمرکی و مدیریت اختلافات مرتبط با گمرک.
خدمات لجستیکی: مدیریت تمامی مراحل زنجیره تأمین شامل انبارداری، توزیع، مدیریت سفارش‌ها، بسته‌بندی، برنامه‌ریزی مسیرها و بهینه‌سازی فرآیندهای جابه‌جایی.
خدمات بیمه‌ای: ارائه پوشش‌های بیمه‌ای مرتبط با جابه‌جایی کالاها، مانند بیمه‌های حمل و نقل و بیمه‌های دریایی برای جبران خسارت‌های احتمالی ناشی از حوادث.
مشاوره و پشتیبانی: ارائه راهنمایی و پشتیبانی در زمینه قوانین و مقررات حمل و نقل بین‌المللی، طراحی برنامه‌های انتقال، بهینه‌سازی هزینه‌ها و زمان، مشاوره گمرکی و سایر خدمات مرتبط.
شرکت‌های برجسته حمل و نقل بین‌المللی معمولاً این خدمات را با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، شبکه‌های گسترده جهانی و بهره‌مندی از دانش و تجربه متخصصان خود ارائه می‌کنند.
وسایلی مانند هواپیماها، کشتی‌ها، قطارها، کامیون‌ها و اینترنت برای حمل و نقل بین‌المللی استفاده می‌شوند.
حمل و نقل بین المللی اهمیت بسیاری دارد زیرا برای تجارت بین‌المللی، تبادل فرهنگی، رشد اقتصادی و همکاری بین کشورها ضروری است.
تمام حقوق مادی و معنوی سایت برای شرکت دادبان تجارت دریا محفوظ است.© 2024
